młyńskie tryby cierpliwie gryzą ziarna

biegaliśmy w cieniu tych samych drzew
obok ruchliwe szos niosły warkot maszyn
czasem stawialiśmy nieporadne domki z potrzaskanych azbestowych płyt

świat miał wewnętrzny porządek prosty do wystukania rytm
cztery kierunki marszu dwie pory dnia trzy posiłki
filmy dla dorosłych za ścianą i bajki dla dzieci
zwierzęta zrzucały sierść przed zimą szybko obrastały nową

o ile łatwiej było przez dziurkę w uchu przewlec słońce
oczy zatrzasnąć na mroźny wiatr
słuchać o czym skrzypią gałęzie gdy prąd śpi w martwych żarówkach

szkoda że walizki i buty tak szybko zniecierpliwiło czekanie
język elfów stępi się na kamieniach wyschły farby i znaki
zacząłeś unikać miejsc widzeń
tłumaczyć spóźnienia wędrówką zamorskich ptaków
wreszcie zniknąłeś w jednym z przedziałów światła

tak zwyczajnie bez echa bez cienia bez śladu





* 'przyjaciel jest lekarstwem życia' Cyceron

nostalgicznie ckni się za dzieciństwem... ten wierszyk przypomniał mi, że muszę wykonać pilnie jeden telefon...

ten wierszyk po drobnych korektach wygląda teraz tak

amicus vitae medicamentum *

biegaliśmy w cieniu tych samych drzew
obok ruchliwe szosy niosły warkot maszyn
czasem składaliśmy szałasy z potrzaskanych azbestowych płyt

świat miał wewnętrzny porządek prosty do wystukania rytm
cztery kierunki marszu dwie pory dnia trzy posiłki
filmy dla dorosłych za ścianą i bajki dla dzieci
zwierzęta zrzucały sierść przed zimą szybko obrastały nową

o ile łatwiej było przez dziurkę w uchu przewlec słońce
oczy zacisnąć przed mroźnym wiatrem
słuchać o czym skrzypią gałęzie gdy prąd śpi w martwych żarówkach

szkoda że walizki i buty tak szybko zniecierpliwiło czekanie
wyschły farby zatarły się znaki
zacząłeś unikać miejsc widzeń
tłumaczyć spóźnienia wędrówką zamorskich ptaków
wreszcie zniknąłeś w jednym z przedziałów światła

zwyczajnie bez echa bez cienia bez śladu