ni w pióra, ani w zgrzebny wór
- bez żebraczego łacha.
dziś nowocześnie bieda drwi
pod drzwiami zatrudniaka.

w opiece dostał węgiel ktoś
i paczkę żywnościową.
na święta. dają. trzeba brać!
- pomyślał facet z głową.

dziś pęka w szwach używak "styl"
- po zecie wszystko mają.
handlara już wyrywa tweed
ze szmacianego raju.

i płynie wszystko. pije żul
z kartonu czystej formy.
mam umyć szybę? nie bądź ciul!
na biedę nie ma normy.

i tak historia zmienia nam
żebry podkościołowe
na nowy widok. nawet tam,
gdzie ból odbiera mowę.

no, dobry wiersz

no, chiba zdania som podzielone :)))

ps. o ile jakieś inne w ogóle są :)))

Elka dobry wiersz.
Dodatkową zachętą do przeczytania jest to, że nie mizia się w swoim duszno-sreduszkowym sosiku, ale dotyka czegoś głębszego i istotnego.

no chyba tak, Antyczka, nie ma tu miziania. Samo życie, (wolę "życie" od "egzystencji")