Znowu

[z tłumu]

Czego ode mnie chcesz?
Czerwone. Czerwone. Czerwone. Kurwa. Stoję. W torebce mam dwa lusterka. Jest. Zielone. Szybkim krokiem idę. Już znieść nie mogę stukania obcasów. Zdejmuję buty. Coś ostrego rozcina mi prawą stopę. Później to obejrzę. Nie mam czasu.
On idzie za mną. Czuję na sobie jego wzrok. Przyspieszam. Przyspiesza.
Gdzie są klucze? Gdzie są cholerne klucze?
Torebka. Dotykiem rozpoznaję kształt breloczka. Coś śliskiego ociera się o nadgarstek. Zaplata spiralą wokół niego. Zaciska. Krew coraz szybciej i szybciej i jego spojrzenie. Otwieram drzwi. On zostaje na zewnątrz.
Jedno lusterko, by siebie zobaczyć, drugie, by dostrzec trochę więcej. Dziś szybko idzie. Lusterko rzucam na łóżko. It’s gettin’ dark too dark to see…feels like I’m knockin’ on heaven’s door… Zapalniczka. Płomień. ÂŚwieczka. Uśmiercam marynarza. Zaciągam się papierosem. I spokój dziwny i cisza… Zatrzymuję dym w płucach. Dymem jestem. Lekko wydostaję się ze swoich ust. Płynę powoli. Unoszę się i opadam. Rozpraszam się na części. Nie ma mnie.
W pokoju półmrok, a on wciąż puka do tych nieba drzwi. Puka i puka. Wyobrażam sobie jego dłonie. Zniszczone, błagające o litość, niech KTOÂŚ otworzy już… na kostkach pozdzierana skóra…knock knock knockin’ on heaven’s door... i nikt nie otwiera… knock knock knocking on heaven’s door…
Sms. ÂŚwiatło z telefonu zamyka na moment moje oczy. Litery jakieś. Wyrazy. Pytają, czy zaśpiewam w sobotę. Nie, nie śpiewam już od roku. Dwa lata już nie gram… Mama put my guns to the ground… I cant’t shoot them any more…
Zabijam kolejnego marynarza. Bez twarzy plama w lustrze. Bez smaku łza na policzku.
Ja jestem człowiekiem poważnym. Mama przylatuje w sobotę. Z Lecha Wałęsy na Heatrow.
…that cold black cloud is comin down… feels like I’m knockin on heaven’s door… a ja już razem z nim pukam i śpiewam i śpiewam i krzyczę.
I znowu się boję. Jego twarz bez oczu, jego jęk w mojej głowie, jego oddech na mojej szyi, kawałek jego na mojej dłoni…

Zimno mi. Ktoś puka.
-Wstawaj! Już 8! A ty co? Znowu?
A ja jestem człowiekiem poważnym.

[Książę Półkrwi]

znów londyn w tle - twoja wizytówka;)
ale mnie peel zaskoczył, bo
na początku wydawał się ...peelką,
mnie ciekawi, kto to jest i jakiej
wersji piosenki słucha?
dylana czy guns'n'roses?

ps. a czy po tym jak doniu tusk
obiecał Cud Irlandzki nie miałaś ochoty
jebnąć sasami i wrócić do macierzy?;P

[z tłumu]

Peel słucha wersji oryginalnej, choć bardziej lubi Guns n roses
Jest kobietą od początku do końca
Wracam za 3 miesiące

[ Dodano: 2008-02-19, 13:35 ]
zresztą, Książę - nigdy nie ukrywałam, że zawsze utożsamiam się z peelem

[Książę Półkrwi]

ty, mija utwór wart jest przynajmniej
8 pkt ale skoro ty se sama skrzydła
podcinasz tą 1ką, to ja za karę za głupotę
też ci pałę wstawię, a na przyszłość nie
rezygnuj już na starcie;

autor-peel to nic złego,
a co to było te śliskie wokół nadgarstka?

[Zupełnie Nikt]

czym, na starego boga Hachiman, jest peel??

[z tłumu]

juz wiesz ?

[m_r]

ogolnie swietny tekst, motywy z zabijaniem marynarzy
z lusterkami, z matka w piosence i w zyciu
ma cos ze snu, trcohe mroczny troche nie :)

[z tłumu]

droga zreaktywowana miłości,
niewiele tu komentarzy... ale napiszę, że chyba Ty jako jedyna rozgryzłaś...mnie...w jakimś stopniu :)))
pozdrawiam

[pokusa]

najlepszy Twój tekst

[z tłumu]

miło mi ...
dziękuję :)