Nie pierdol, że czas nie goi ran, bo nie uwierzę. Potrafi zagoić najgorsze, najgłębsze, a emocjonalność ludzka jak jebany naskórek ma zdolność regeneracji. Jasne - jeśli siedzisz i zrywasz strupy, to niewiele z tego wyjdzie, zdechniesz, bo się wykrwawisz. Powoli.
Ale wystarczy dać sobie czas, a najgorsze oparzenie zmieni się w cienką, jasną, czasem może fioletowatą bliznę.
Po prostu naucz się odróżniać: goić od znikać.

Anno...
toś mi przyjebała tak z samego rana młotem w łeb...
W sumie nie wiem, czy to rano, dla mnie rano, choć zegarek mówi, że nie rano.
Dwa różne teksty, dwa dobre teksty... i prawdziwe.

Buziak.