Nie tak całkiem dawno temu w nie tak bardzo odległej krainie żył sobie sympatyczny chłopiec o równie sympatycznym imieniu: Mikołaj. Imię pasowało do niego, niczym pestka do łupinki.
Chłopak miał bowiem w sobie szczególnie pozytywne cechy, które wyróżniały go spośród tłumu popularnych egoistów, egocentryków i egotyków -typowych przedstawicieli jego pokolenia.
Pokolenie to stawiało sobie konformistyczne cele tudzież chroniło się przed nastepstwami zgubnego stresu i przed dyskomfortem, spowodowanym niewygodną altruistyczną postawą.
Jako, że "egoizm", "egotyzm" i zwykłe "samolubstwo" obciążone były pejoratywnym znaczeniem w społecznej ocenie, pokolenie wymysliło "asertywność", która znaczenie owo odwracała o sto osiemdziesiąt stopni.
Tak powstała nowa językowa wartość o dodatnim ładunku jakościowym -społecznie akceptowalna.
Mikołaj wbrew ogólnemu trendowi trwał przy swojej staroświeckiej dobroci, otwartości na sprawy i potrzeby innych. Wciąż odczuwał przemożną chęć dawania wszystkiego, czego ktokolwiek oczekiwał.
Dziwowali się ludzie straszliwie z powyższego powodu, nie rozumiejąc skąd w Mikołaju takie zasoby unikalnej empatii. A z niezrozumienia tworzyli teorie i niekoniecznie obiektywne teoryjki, sprawę pozornie wyjaśniajace.
Jedni nazywali go dziwakiem, ekscentrykiem, cudakiem nieprzystosowanym do wymogu czasów. Inni odmieńcem, wywrotowcem i frajerem, Jeszcze inni twierdzili, że dobroć i bezprzykładna filantropia to przejaw szczególnego manieryzmu, który miał wzbudzać sensację i wywoływać wielki szum wokół postaci naszego bohatera.
W ościennej krainie, podobnej pod względem trendów i mód do wyżej opisanej, mieszkała niebrzydka Mary Krismas. Była ustawicznie nieszczęśliwa, bo wciąż jej czegoś brakowało; a to czułości, a to znowu dukatów na zakup wacików do demakijażu, a to uznania w oczach bliskich i dalekich...No i lustra gadajacego, że jest najpiękniejsza!
I chociaż o jej rękę starali się rozmaici młodzieńcy, to i tak nie mogła liczyć na wypełnienie braków, bo młodzieńcy wywodzili sie z asertywnego pokolenia roszczeniowców i chcieli jej zabrać wszystko -nawet rzeczone braki.
W owym czasie Mikołaj pracował na stanowisku konsultanta do spraw sprzedaży w magazynie z akcesoriami do wystroju wnętrz. I jak zapewne się już bezbłędnie domyślacie, pewnego dnia doszło do spotkania Mary i Mikołaja.
Mary -klientka magazynu zamówiła przypochlebnie gadające lustro, a Mikołaj zamówienie przyjął. Wiadomo: realizacja graniczyła z cudem!
Gdy nasza bohaterka po tygodniu weszła do magazynu, natychmiast dostrzegła w pieknych złoconych ramach swoje własne odbicie -odbicie satysfakcjonujące, bo wyidealizowane! (Zdradzę Wam w sekrecie, że sprytny Mikołaj zdobył fotografię Mary, wyretuszował za sprawą dobrego programu komputerowego do obróbki zdjęć i w najpiękniejsze ramy obsadził.)
Mary zachwycił jej idealny wizerunek, pozbawiony jakichkolwiek niedoborów i braków. Poprosiła więc o zapakowanie i dostarczenie do domu wraz z Mikołajem gratis!
Od chwili realizacji zamówienia nasi bohaterowie stali się nierozłączni; a połączył ich niezwłocznie związek małżeński zawarty w obecności licznych świadków zachwyconych młodą parą! Wkrótce przyszły na świat owoce ich miłosci -bliźnięta: Mikołaj Junior i Mary Młodsza. Wszyscy żyli długo i szczęśliwie, a życie samo zapisało morał:
Aby pięknie się dogadać,
ktoś musi chcieć brać
i ktoś musi chcieć dawać!
(A ja dodam jeszcze, że pożyteczne w tej kwestii bywa lustro, które umie nieżle opowiadać..!)
Bajka o Mikołaju i Mary Krismas
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 10 gości