Telewizja z Woronicza,
Pozwie pana Makłowicza,
Żąda kasy i szacunku,
Za niszczenie wizerunku.
Ona, jak dziwka z burdelu,
Co klientów miała wielu,
Pragnie wcisnąć nam ciemnotę,
Że wciąż traci cenną cnotę.
Pytam grzecznie, bo to ściema:
Można stracić, czego nie ma ?
Może któraś ma ochotę,
Na bezcenną moją cnotę?
Choć jej nie mam, chętnie stracę
I jeszcze dobrze zapłacę!