Wracają uczucia, co nie okazywał
które w sobie tłumił i przez lata skrywał
na zewnątrz jak kamień, na pozór przed światem
twardą obrał skorupę, sam dla siebie katem
w środku bowiem rozpacz targa jego duszą
poddając go męce i strasznym katuszom
lecz przyjdzie dzień taki, że ta skała pęknie
a człek ów się nawróci i przed Tobą klęknie

ladny wiersz i tytul...
masz dwie literowki zewnątrz*, męce*
:)

dzięki wre... przeoczyłem :)

Kawo, Twój wiersz zastanowił mnie i to dość głęboko, przywołał mi kogoś
Jestem pod wrażeniem.

"Wracają uczucia, co nie okazywał" /kawka/

"co nie okazywal" - nie pasuje mi tutaj.

miało trącić "starą szkołą"

mi to tez przeszkadzalo kawa...tylko nic innego mi tam nie pasowalo...dzisiaj pomyslalam, ze moze mogloby byc tak...
Wracają uczucia, nieokazywane
te w sobie tłumione przez lata skrywane
na zewnątrz jak kamień, na pozór przed światem
twardą obrał skorupę, sam dla siebie katem
w środku bowiem rozpacz targa jego duszą
poddając go męce i strasznym katuszom
lecz przyjdzie dzień taki, że ta skała pęknie
a człek ów się nawróci i przed Tobą klęknie
:)

jakoś mi to nie pasuje...chciałem od początku położyć nacisk na "niego" a tu nagle wchodzi "peel" w 3 wersie

ale dzięki, że się o mnie troszczysz ;)

a moze tak ci spasuje...
Wracają uczucia, ktorych nie okazywał
te co w sobie tłumił i przez lata skrywał
na zewnątrz jak kamień, na pozór przed światem
twardą obrał skorupę, sam dla siebie katem

chociaz "ktorych" w tym miejscu, chyba sie "ciezko" czyta...

ech zostawiam tak jak jest :)

a zostaw sobie