w st. aubin popołudnie zapada w drzemkę
panów koszule wychylone z okien puszczają dymki
panie szykują się niespiesznie dla pana to popołudnie zachowałam
panowie niewzruszeni achillesowej pięty im oszczędzono
uśmiechają się pobłażliwie gdy pań głos powraca echem
jestem zawsze pewna że pan pojmuje moje uczucia
że sam czuje

hmmm, scenka kawiarniana mi się rysuje,
ale jakaś taka XIX wieczna.

jak z tej czarno-białej reklamy
kapuczino, gdzie wszyscy są uwalani pianką