kamienie nie żyją w symbiozie pod niebem butów
gładka chropowatość tworzy skorupę
przed odciskami nietrafionych dni
z twardym układem odpornościowym
nie marzą o pękaniu pęcherzyków
z nadmiaru powietrza
dlatego w przyszłym wcieleniu
chcę być skamieliną
panie boże

Ech, gdyby nie niebo butów, byłby to całkiem dobry wiersz.

wszystko kiedyś przestanie boleć, skończą się te łkania i krzyki... wszystko minie, zasklepi się... to jest wierszyk dla wierzących w inne wcielenia, w życia po śmierciach... osobiście do nich nie należę, więc trudno mi się wczuć...

Nie dean, chyba nie

Dobrze, że nie widziałaś wersji roboczej, antyczka, bo tam poza butami były jeszcze łapy