Samotność w sieci

[ArchetypCienia]

Samotni

Dryfujemy w kaszmirze nocy

Spleceni w uścisku wyobraźni

Dotykając ust

gorzkim wspomnieniem

Nadzieją na jutro

Zasypiamy pośród

nieznanych nam ramion

I chorych serc…

Nie umiemy kochać

Albo już nie chcemy…

Rozpalonym świtem na dnie

filiżanki kawy

I promykiem filuteryjnie uspanym

w wanny topieli

Cztery czerwone pomarańcze

nieopatrznie uroniły łzy……

Biegniemy przed siebie

by zdążyć

Mijamy twarze

choc na chwilę ogarniające

tak wiele….

Wracamy zmęczeni

Telefon wciąż dzwoni

To znów nasz nieznajomy

Pragnie spotkania

Nakładamy na siebie

Kolejną maskę

Kolejny żart

Przegladamy się w lustrze

Jesteśmy gotowi….

Szybkim krokiem

dopadamy czas

Zanim drzwi się domknęły

Kawy i słodkiego tiramisu

Nie pozostał już smak…

Ale wraca to do nas

Wtedy, kiedy jesteśmy sami

Albo, kiedy jest ciemno

Te rzeczy zaczynamy widzieć

wyraźnie

Choć w koło nas

mrowie ludzkich pragnień

My wciąż nienasyceni….

[Kati.r]

Podoba mi się. Rozmarzyłam się.

[fobiak]

dlaczego w eksperymentach?

[ArchetypCienia]

a gdzie to można umiescić
tę łódkę?















































co i tak zatonie (?)