Krew ma w sobie taki dziwny smutek. Ma taki dziwny smak. Ma taki dziwny kolor - myślę. Później patrzę jak tężeje w sobie, tak, myslę, ta krew. A krew ścieka po skórze. Nie zwraca uwagi na mój wzrok. A ja przytulam ją do twarzy, do ust, do siebie. Ona ścieka dalej. Od moich brwi na powieki, z kącika oka, spływa po policzku. A jej zapach... istna czerwoń.

jak to sie mowi kobieta musi sie wyplakac, moze to lzy a nie krew :)
co mi sie podoba to "przytulam" w tym zestawieniu, no i skad ta krew wyplywa, z glowy?

ja będziesz miała menopauzę, to dopiero powiesz, czy krew ma w sobie dziwny smutek :P)

jeśli to sen , powinno to moim zdaniem zostać podkreślone w tytule .
ściekająca krew - uciekające obok życie ?

Z poderżniętych nadgarstków

trudno się domyslic , szczegolnie przez te brwi kącik oka i policzek

wiadomo, że o rżnięciu tętnic jest od początku...
krwi umiłowana moja
lekko fetyszyzowana