duży był naprawdę duży, lecz gdy niespodziewanie pojawił się mały, okazało się, że bycie dużym to nie wszystko. kiedy mały drobnymi kroczkami zaczął nadążać za dużym, wkładał rączkę w wielką dłoń i prostował nie zawsze równy krok i oddech dużego. całował dużego w dużą dłoń i choć mały taki trzymał ten duet w garści. bezwarunkową miłością.

Czy to je o ojcu marnotrawnym?:)

o milosci mimo wszystko.

olga pisze:o milosci mimo wszystko.

wszystko i mimo...
mimo tego jest wszystko a miłość jest wszystkim mimo tego
czym zatem jest wszystko, jeżeli mimo wszystkiego miłość jest wszystkim a mimo tego jest wszystko, więc czym jest wszystko mimo tego?

kiedy nie chcemy wejsc w posiadanie tej drugiej osoby, lecz z nia wspolistniec.

tak jest to wszystko mimo tego, czym jest a jest niekiedy mało

jedyne, co mi się nie podoba, to całowanie w dłoń, bo to taka rysa na szkle, brzmi zimno przy współistnieniu i miłości.

ann, tak - jesli calowanie w dlon przyjmiemy jako wyraz poddanstwa.
nie - jesli jest oznaka szacunku i oddania, tak rzadkich dzisiaj.

wiem, ze to wyraz szacunku, nawet mialam o tym napisać, i rozumiem, ze to on miał pobrzmiewać między wierszami, ale dla mnie przez tą dłoń właśnie i jej całowanie, gdzieś tam zgubila się ta nić

ariadny ;)

to raczej nie jest "całowanie papy w dłoń, bo może rzuci kasą"...
to jest całowanie w rączkę tatusia - oznaka uwielbienia, oddania, bezwarunkowej miłości...