Czasami my¶lê z pewnym smutkiem
o tych osobach. Bêdzie krótko.
Pierwsza przez studia przesz³a z wdziêkiem.
Tato mieszkanie kupi³ piêkne.
Jak cela by³a jej alkowa.
Na ¶cianie korona cierniowa.
W ³ó¿ku codziennie inny ch³opak.
Smutna, bo ¿ycie jakby na opak.
Innej, ³adniutkiej, z mie¶ciny ma³ej,
na pi±tym roku siê popl±ta³y
my¶li, uczucia. Koniec tragiczny:
schizol i szpital psychiatryczny.
Jest tak¿e facet. Na trzecim roku
porzuci³ studia. Zaraz potem
wda³ siê w powa¿ne interesy.
Dosta³ zawa³u. Du¿e stresy.
Co ich ³±czy³o oprócz bólu?
Wybrali studia w tym samym ulu.

Filozofia na KUL-u.

Pięknie!, genialnie! pasuje do ostatniego postu, który wkleiłem w Laboratorium. Widzę, Margot, że się zaczynamy troszeczkę rozumieć, no może z tym "troszeczkę", trochę przesadziłem

na tnje jest siewnik, czy on parzy?

"To nie jest erekcjato" - to tytuł mojego wierszyka.

Antyczko, proszę Cię, przyłącz odstrzelony, ostatni wers do utworu, z odstępem tylko jednego "entera" od poprzedzającego go wersu. Dziękuję.