kwintesencja piekna.

[worldindustries]

o szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni lipcowy
we wnetrzu pokoju rozbrzmiewa rytm hip hopowy
kolor na zewnatrz przewaza granatowy
we wnetrzu mieszkania nastroj minorowy
cisza dzwoni zlosliwie po uszach
najczulsze punkty duszy porusza
wiec juz nie chce dluzej sluchac
chce udac sie gdzies w miejsce spokojne
gdzie nie dogonia mnie koszmary namolne
ukryte wraz z lwem i czarownica w starej szafie
ale psikus! obczaj ziomek, ja uciec im potrafie
i juz pedze glowa w dol stromymi schodami
na spotkanie z deszczowymi noca ulicami
juz na moja twarz spadaha pierwsze krople
lapie w usta je, splywaja gdzie i cala mokne
ide dalej w labiryncie pomiedzy kaluzami
glowa nasiaka mi woda i myslami
spogladam do gory na kleby oblokow
golebie kryja sie w glebi zaglebien bloku
przerazone pedzaca lawina mysli natloku
to w klimacie nocnym lubelska gramatyka
rodzaj zenski, czas przyszly w trybie chodnika
alejkami balladyny mokra ksiezniczka przemyka
bajka o nocy burzowej twoj umysl dotyka.

to wlasnie moja deszczowa piosenka
muzyka przelewa sie ladujac na rekach
deszczowa piosenka, kwintesencja piekna
chodnika liryka rozmoczona i miekka

ale cii... slychac juz tylko miarowe kap kap
niebo plakac przestaje, zmylo z osiedla gorzki smak.