Nasze zmysły, racjonalizm

[Borysław]

Czas wypełniony, jak maswerkiem rozeta
Ciągle zajęty, jak pracownik na pełen etat,
Ciągle zajęty ten typ stuknięty,
łączy układanki życia elementy,
Jedna, jedyna, niepowtarzalna całość,
pech, raz się samoistnie rozsypało,
nie masz co liczyć, by samo się poskładało,
no problem, gdyby elementów nie brakowało,
kawałki egzystencji znajdziemy pod łóżkiem,
w koszu niby-śmieci, a kable pod biurkiem,
kable co plączą nasze zmysły, racjonalizm,
pozbyć się ich- już był taki zamysł,
być chłodnym jak architektura romańska,
być prostym jak struktura słowiańska,
żyć w świecie, gdzie społeczeństwo się nie liczy,
jak w doktrynach Rousseau- pojedynczy zawodnicy
mogą wiele, w społeczeństwie wygodne fotele-
dla nich nie liczy się tak wiele,
wygody, przygody, brak ubytków urody,
pokłony, oklaski, zwycięstwa, nagrody!
na cudne życie coraz to nowsze sposoby,
statystyka różna, jak dochody i przychody,
popyt, podaż, gdzie podziała się ludzka wola?
serce, umysł, krtań- gdzie myśli samokontrola?
mariaż polityczny u wimpergi życia,
mariaż z dekadencją bez wstydu krycia,
nagie ciała, ciała bez okrycia,
ręce opadają jak Wenus z Milo,
cieszmy się najpiękniejszą w życiu chwilą,
póki ono nam jeszcze nie zbrzydło.