Nie można zagłuszyć pragnienia, nie można uśpić namiętności, tak jak nie można rozkazać sercu by przestało bić. Jestem jak ptak na wietrze. Tańczę na niebie. Czym byłby mój taniec bez wiatru i nieba?

Chyba pani N. powiedziała: 'To czym jesteśmy dla ludzi, jest ważniejsze niż to, czym jesteśmy we własnych oczach'

Jestem tym dla innych, kim jestem dla siebie.

przecież to tylko kankan, wystaczy stół

W takim razie smutne to Roksano

E tam, panienki jak zwykle złośliwe, a nie-obiektywne, niczym sławne poetki nie-amatorki.
Czy ja dożyje dnia, w którym jedna z was (bo nie liczę, że obie) mnie zaskoczy pozytywnym nastawieniem do mej 1. prze-świetnej, 2. prze-cudnej, 3. arcy-mądrej, 4. arcy-miłej osoby?
Hehehe.

: )

roksanko, zapisz sobie może w kajeciku, że ja nie komentuję Ciebie, tylko to, co piszesz, najczęściej to TY sama wsiadasz w autokar i pozwalasz sobie na osobiste wycieczki



po kolanach kierowcy
ja jestem tylko bardzo, bardzo przyziemna i dopóki nie skończysz z tymi tańcami z wilkami przy pierwszym zachmurzonym obłoku na nieboskłonie, to z całą pewnością nie zauważę tej całej Twojej przepięknej autowyliczanki
tylko kevina costnera z tyłu

Roksano wesz co mi się marzy? M ?“ C napisać słowa zachwytu pod twoim wierszem, esemesem, prozą czy jakimkolwiek wpisem.
Nie dajesz mi tej szansy, więc proszę nie zwracaj sie do mnie panienko.

Zwrócę się inaczej, w tym celu muszę jednak sięgnąć do terminologii bliskiej fobiakowi i Markowi Trojanowskiemu.

"Głupie pizdy" - Ann i szara mysz (anty-czka) wrzućcie wreszcie na luz i zrozumcie, że nie jesteście jedynymi "poetkami " na tym portalu, które mają własne zdanie i nie dają się wodzić za nos. Nie widzę najmniejszego powodu dla którego mam się wam podlizywać wypisując komentarze, które mogłyby zostać przez was strawione i wydalone w postaci smierdzącego wazeliną komentarza w ramach rewanżu (patrz: elutka, lila itd. itp.).

szkoda mi na to czasu, wolę iść do lasu































































































































z fobiakiem

Jednak nie zrozumiałaś, szkoda.

ło matko

roksanko, pękłaś, jak się posklejasz to wróć