Rainer Maria Rilke

"Z odległych, swobodnych przestrzeni"

Ludzie, co znają głębokie milczenie,
Są jak chłopcy, co mają skrzypce
Jeszcze po swoim praojcu,
Ale nigdy nie budzą ich strun,
Ciężkie bowiem stały się ich dłonie,
Gdyż za długo służyły w ciemnościach.

Lecz drewniane pudła skrzypiec są jak lasy,
I szum powstaje w gałęziach,
A wnukowie wtedy czują: poza nimi
leży morze...

dyskutowałem na temat tego utworu z przyjaciółką i opowiadałem trochę o Tobie... stwierdziła, że widać w tym utworze inspiracje formą haiku, że wersy tworzą zamkniętą całość, są kontemplacyjne, nawet metafizyczne... chyba masz nową fankę :) w każdym razie - dostąpiłem satori... fotoerekcjato? czy ktoś już tego próbował? bo jeśli nie, to mamy nową formę w poezji polskiej :)dyskutowałem na temat tego utworu z przyjaciółką i opowiadałem trochę o Tobie... stwierdziła, że widać w tym utworze inspiracje formą haiku, że wersy tworzą zamkniętą całość, są kontemplacyjne, nawet metafizyczne... chyba masz nową fankę :) w każdym razie - dostąpiłem satori... fotoerekcjato? czy ktoś już tego próbował? bo jeśli nie, to mamy nową formę w poezji polskiej :)

Też mi się podoba, więc coś dodałem.
Pozdr.

dunno pisze:leży morze...

ognia.

@dean

Jesli chodzi o zestawienie dwoch obrazow celem wywolania trzeciego, niespodziewanego, to cos jest na rzeczy.

@andreas43

Elegancko.