Na półpustyni na której rosną
te wymyślne kaktusy
czyli w naszym domu.
-Usiądź mamo proszę
wygodnie się rozgość.
Tylko proszę nie zachwalaj
tak bardzo naszego gustu.
Mąż pozwolił mi wybrać ten mebel dla Ciebie,
więc nie rzucaj kąsliwych uwag ze względu na mnie
ani uprzejmych ze względu na męża.
Ten mebel jest dla Ciebie abyś pamiętała
co czułam gdy słuchałam Ciebie.
Nie myśl tak czarno,
to tylko na początku sprawia takie wrażenie,
pomyśl jak każdy mebel w końcu się dostosuje
do Twoich kształtów i potrzeb.
Potem każda myśl która na nim powstanie
będzie lżejsza o kilka kropli krwi.
Nie dziękuj za wygodę, w końcu mam taki sam mebel jak ty
tylko że zwie się fotelem synowej.
Tylko nie waż się zmieniać na ostrzejsze








































okulary męża.

końcówka jest zajebista, ale reszta jakaś dziwna
dla mnie

[ Dodano: 2007-01-31, 23:25 ]
ups, doczytałam się, i nie rozumiem, jak ma się ostatni wers, do tego powyzej, nie kontynuuje, i jest jakby oderwany od całości

3 kluczowe objaśnienia: 1. mąż jest krótkowidzem z dużą wadą wzroku; 2. fotel teściowej to nazwa kaktusa serwowanego tu jako fotel dla teściowej przez synową; 3. Synowa odzajemnia niechęć teściowej i w końcu teściowa tą częścią ciała powyrywa wszystkie kolce i będzie jej wygodnie, ale zrozumie co czuła synowa w rozmowach z nią.

przez cały czas czytania za ten mebel uznawalem trumne

mnie sie przywidzial katafalk.

hmm.. She no właśnie.. koncowka nie przystaje raczej do tekstu..
może by tam wpleść jakiś mały kryminał, i tępe nożyce..
co trzeba by wymienić na ostrzejsze ...

i potem się okaże że okulary


albo jakąś kłotnie i ostre słowa .."Tylko nie waż się zmieniać na ostrzejsze "


okulary...
no warto by coś pomyśleć jeszcze :)