chociaż ojciec ubierał się w wężyk i trzy gwiazdki
to matka wydawała rozkazy
delikatnie trzymała jego rękę
na swoim pulsie

podsycała ognisko
iluzoryczną obojętnością
w którą sama nie wierzyła
on się nabierał

zaczarowała go
nieważką herbatą z malinami

ojciec nigdy nie przyniósł do domu wojska
miał broń
galowy mundur
ale to ona miała armię i poligon

zacinała się w sobie
nie odzywała tygodniami
przy ubijaniu piany robiła kwaśne miny
z dyni

chodził przy niej jak zbity pies
dopóki nie postawiła flaszki na stół
zawsze pili
na zgodę

gdzieś około drugiego kieliszka
następowało uroczyste spalenie
pozwu o rozwód
a potem już tylko się nosili
na rękach

matka dzisiaj żałuje
myśli o tym że nie warto być dumnym
w miłości
a ojciec się wstydzi







































































































za generała szumskiego

Jestem porucznikiem i nie mogę nic wykapować












bez wężyka

Myślałem długo wcielając się w rolę syna i ...
- wstydzi się że Szumski dał się zabić?

To ma sens.
Pozdr.