nie mów mi jeszcze

ile we mnie siedzi
bólu i nadziei
na znośne (tzn. zgrabne)
epitafium

upijam się białym wytrawnym winem
plotę wianki bo tylko ty mi możesz nadepnąć
w nieznane

tylko z tobą mogę
uwić się w niewygodne gniazdo
szkoda

że nie mamy niepokornej córki
z koryntu która na pewno
potrafiłaby się pogodzić

z moim wycofaniem i z twoim
niewychodzeniem naprzeciw
pójdę już





























































































































zwalić komuś konia

Ciekawie dobrane słowa. Coś w tym jest. To niespodziewane i szokujące zakończenie. Piękny kontrast.