by poznać swoje nawzajem
usiąść do stołu bez wyraźnej racji
nieopłaconych przyzwyczajeń

przekroczymy rubikon
nad talerzem rosołu jak opłatek
Cohenem niezbyt głośno

łyżkami stukaną rozmową
wygładzisz obrus
wzrokiem po imieniu
kiedy odbiję w oczy błaganie
by smak pozostał niewzruszony
na nieprzewidywalne

sczerwieniejemy ciszą bez upału
by za wcześnie niczego nie zmrozić

Hej, nie moge sie oprzec. Podoba mi sie Twoje pisanie.

pozdro

Margot pisze:Hej, nie moge sie oprzec. Podoba mi sie Twoje pisanie.

pozdro

:)))
nie mogę się oprzeć ... dziękuję ;)
pozdr. R