oparta na sofie
w obłoku szeptanej rozmowy
wzrasta w naszych gestach

rękoma wargami milczeniem
ulicami wiersza
śledzimy ostrożne prześwity

rozbieramy ją w rymach
otwartych na słoneczniki

zacznijmy szybko mówić sobie po imieniu
bym zdążył pani oznajmić
że nigdzie się nie śpieszę