transformatory brzęczą na wietrze

[dean]

na metalowym niebie na szarej tęczy
porannym niedosytem przeciągasz się
żebrami kosmykami włosów spod czapki
w udach w obojczyku prężysz prąd
na szyi oddech koniuszek języka

posmak wódki pierników soczystej
śliny z zapomnienia zapach żelaza
suszonych śliwek burberry london
na zimne dni gdy wszystko tak pięknie
umieraniem się karmiąc umiera

nocne powroty nawroty deszcze
dworce kolejki płaszcze a pod nimi
twoje piersi korytarze windy świetlówki
perłowe paznokcie straty co same siebie
utraciły pustki co same się wydrążyły

[andreas43]

Jak brzęczą to działają.
Gorsza pora gdy jest cicho koło transformatora.

[ann13]

jak sobie czytam takie twoje, hmm, trochę erotyki, no nie wiem, może i bardzo erotyki, to sobie myślę, o jesu, to dean napisał, jakoś nie mogę się przyzwyczaić, kiedy używasz piersi




























w tekście;)

[lila]

ale to rzezi , trzeszczy świszczy i szelesci , przez nagromadzenie perelek polskiej fonetyki stanela przed oczami szczupla eteryczna szepczaca acz zaborcza modliszka, do tego plaszcze z burberry sa niebywale cienkie wiec tym bardziej czuc dreszcze, a ta piers pod plaszczem stala sie chyba motywem bo niedawno tez byla. niezly namalowales klimat.

[roxy.mjuzik]

"porannym niedosytem przeciągasz się" to akurat zabrzmiało jak wyznanie rodem z "Kotki na gorącym, blaszanym dachu", Maestro.

; )

[dean]

ciekawe... andreas rzeczowo odniósł się do brzęczenia transformatorów i tym samym uspokoił mnie, że wszystko z nimi w porządku... kobiety zaś wgryzły, wdrapały się w materię... teza o Marsie i Wenus, jakkolwiek banalna i krytykowana - tu się sprawdza :) dzięki...

[lila]

no bo dlaczego niby miałoby nie być z nimi ok, ja to wzielam za aksjomat

[dean]

:) czyli męska część Twojego pięknego umysłu przyjęła aksjomat techniczny, zaś kobieca - zanurzyła się w znaczenia kontekstowe wiersza :)