Ex Memmoris Statum Profundis

[ArchetypCienia]

Spoglada dzis innaczej, mlodoscia rozbuhana, dziecie mego zmierzchu.
Przykuta stalowymi oscieniami, pragnie wyrwac sie z potrzasku.
Zgasze swiatlo, by modlitwy mej nie widziala, odetne uszy by nie slyszaly wiecej klamstw.
Naucze czuc, bawic sie umyslem. Doceniac kazda uplywajaca sekunde...
-kochanie, nie patrz taki zamyslony w to pieprzone okno! Chodz do nas, obie przecierpialysmy tyle, obejmij nas prosze-
-O czym ty jak myslales tam przy oknie?-
-myslalem o naszej przyszlosci kochanie o tym jak dziecko wiele zmieni w naszym zyciu...-

[cieniu1969]

kurwa
ten tytuł mnie dobił




































dzięki ćwoku

[ArchetypCienia]

Cieniu! "poddane zbeszczeszczeniu wspomnienia" Cwoku! mowilem Ci Kochanie ze tytul nie jest wazny NIGDZIE, a Ty swoje;P

[dean]

dopadł mnie przy czytaniu nastrój z "Suzanne" Leonarda Cohena...

a ten łaciński tytuł na początku przeczytałem jako "Z otchłani wspomnień"...

[ArchetypCienia]

i bardzo dobrze odczytales!

[cebreiro]

przerzuciłam Ci to do różnych,
bo wiersz z tego średni.