ubrana w makarony tłukę piersi kurze niesilikonowe w piątki czeka wersalka przybrana jak odświętna kolory pysznią się w aureoli lampy zapalam gaz pod aluminiowym czajnikiem herbatę najbardziej lubisz z mlekiem w łazience pachnie mokrym drewnem tam przebieram się w niewinność sięgasz prosto po owoce kocham cię najcieplej w tej koszuli w kratę gdy konwalie majowe podajesz pomiędzy wierszami przecież jesteśmy w tym milczeniu jeszcze bardziej niebiescy niebiańscy chrystusowi przecież mam cię tylko na chwilę na życia kawałek na dzieci odchowanie modlę się o odwagę mądrośc tę już podaruj nam Boże tak zwaną życiową wolę już uderzać głową o sklepienie nieba z bosymi stopami na jego piersi
...