nie jestem od wydawnia reszty ze stówy
bo czuję jak cię nie mogę
wyciągnąć ogrodniczą łopatką z siebie
zapominając że niebo też mozna w skłonie zobaczyć
a każdy świt przeciagając leniwie kręgosłup obok brzasku może być inny

ale puszczając luzem kaczki z płaskiego kamienia
chce w takie samo kółko wciąz zasnąć
a budząc się ciasno opleciona oplatając pamiętać

i wcale nie będę łokciem się o łóżko opierać
kiedy mi tak dobrze i żle jest jednoczesnie
przeglądając nareszcie na oczy
nie przyciskać swoich bioder do twoich
wiedząc że tak niewiele razy mogę się oddać naprawdę




































































udając orgazm