dwa dni z bezpiecznie godzinną zakładką
bałam się dotknąc i centymetrem w oku zmierzyć
niemożliwie pomylone wyobrażenia
ze zwykłą codziennością ceramicznych płytek dworca głownego
które przybrudzoną graficznie szatą
echem nie odpowiadają wcale spotkaniu na niewysokim szczeblu
z urywanym szczytowaniem w tle

ale przyjeżdżając opóznionym intercity
po twój jeden niewymuszony uśmiech
drugim rozbroiłeś mnie natychmiast
i budząc z zimowej drzemki odłożone na kiedyś instynkty
rozebrałeś zaraz potem
własnym nieoszlifowanym wnętrzem pokazując samą gołą prawdę

tylko szkoda że niektóre dni i bezksięzycowe noce
nie rozciągają się razem z czasem
jak sparciała gumka od żółtych kapielowych majtek
i czarodziejską różdżką copperfielda
nie mozna wydłużyć magicznych momentów
doskonałego przylegania i wspólnego spania
z pochrapywaniem równegle naprzemiennym

















































































w przedziale pkp