umierając każdego dnia po trosze
bandażuję kalekie myśli
z całej siły uciskając najgłębsze rany
chcąc zachować choć skrawek istnienia

śnię że stapiam się z powietrzem
przenikając na wskroś przestrzenie
i z każdą chwilą zaczynam wiedzieć więcej
jestem bogatsza

a wstając zawsze o tej samej godzinie
nie utrzymuję pożądanej stabilizacji
milknąc staję się coraz uboższa































































































w kilogramy