chociaz powoli odeszłam już o dwa zwodzone mosty zbyt daleko
za każdym zakrętem wyrzucając na drogę po jednym wspomnieniu
ty ciągle nie mozesz zapomnieć jak przeciągałam się na tobie leniwie
i wcale nie zasypiajac zasypywałam gruszki w popiele

nadal chcesz mnie kochać swoją odgrzewaną miłością
na wolnym ogniu przypalając piersi wczorajszemu kurczakowi
nie pytając czy jeszcze mam ochotę na coś wspólnego i zastrzeżonego
tylko dla nas żeglarskim patentem chemicznie doskonałego związku
z kosmicznie popierwiastkowanej tablicy mendelejewa

pojawiasz się i znikasz jak bumerang wracajac
w te same miejsca gdzie diabeł mówił nam ładnie dobranoc
i wciaz rozgrzebując mrowisko patykiem dalej nie widzisz
że pod drzewem całe swoje popędliwe nieokrzesanie upuściłam
i zostając tylko z wrażeniem nie ma mnie takiej jaką kiedyś byłam
bo w końcu po męsku zdecydowałam się zapomnieć












































o antykoncepcji