nie będę wykrwawiać się ciszą

może już czas na zmiany.
wydrapać resztę brudu czy odszukać cudze wątki,
podsłuchane wczorajszym. dziś tak wszystko odległe
jak liście zerwane z drzewa.

najprościej byłoby adorować, otwierać ramiona i liczyć kroki,
nawet te przemierzone w pustce. a mówiłaś, że to już nowy świat,
choć rozlane wino nie czyniło ostatniej wieczerzy.

teraz trzeba tylko uważać by nie dostać odleżyn,
od ładnych opakowań, wyciszyć ściany by wytłumić rozstrojenie.
w końcu odnalazłem swoje odbicie, przeglądając się w twoim
podbrzuszu, więc rozkładam palce na śniegu
aż po pierwsze roztopy.