czasami zdarza mi się myśleć o powinnościach
wtedy szybko tracę wątek
odrywam się od kontekstu
bo po co trwać w rzeczy niepożądanej
częściej jednak zastanawiam się nad tym
jak wyglądałoby wolne życie
gdybym dopełniła się w kimś i zaznała słodyczy
beztroska
wtedy ponosi mnie wyobraźnia
i wyimaginowane obrazy
pozwalają mi smakować najwyższych przyjemności
zawsze jednak zwieńczenie jest to samo
stąd z niecierpliwością zawsze czekam
na nową kreację zapomnienia
a choć i tak kończą się te budujące wizje
wraz z nadejściem snu lub świadomości tchnienia
ich wciąż cyklicznie powtarzane zakończenie
co immanentnie przylega do zaistniałej sytuacji
jako niezmienna jednoobrazowa konstrukcja
napawa nadzieją
przecież to oczywiste
że ja drżąc z rozkoszy wyciągam dłoń po szczęście

















































































































i cofam ją