zostawiając cały zamęt za dojrzałym pryszczem na pośladku
tylko do ciebie tak chętnie przychodzę
jedną słoną łzą podsumować
wszystko to co się stało odkąd ciele oknem wyleciało
i przestało już ssać z upodobaniem dwie matki

bez słowa sprzeciwu z kopalińskiego
dźwigasz moje kilogramy pojechanych do berdyczowa dowcipów
retorycznie nie pytając wcale z kim akurat byłam
gdy rozum rozdawali w dodatku promocyjnym do nieziemskiej urody

w kupkę jesiennie opadniętych z flagi kanady klonowych liści
zbierasz łyżką do sosów powylewane nienastrojone chwile
i przebrzmiałe ulotnie kiedyś przebojowe momenty
nigdy nie walcząc wręcz ze mną o ogień do ostatniej kropli krwi







































































menstruacyjnej