tak zwyczajnie lubisz płaskie kobiety
a ja nie cierpię płaskich rozwiązań
i stalowego odcienia szarości
wokół źrenic
w fotelu naprzeciwko mojego

gdy zahaczam wzrokiem
o wszystkie twoje punkty
tak czułe że boję się o nich myśleć
w prostych słowach
nadziei i wiary
złożonych jak chusteczka na biurku
pełnym moich zdjęć
i twoich papilarnych linii

stal w oczach
zimna bardziej jeszcze niż zwykle

jestem już dziewczynką zbyt dużą
na kłamstwa
że to milczenie znaczyć może coś więcej
niż konieczność
wyjęcia moich piersi z kontekstu
zobowiązań na przyszłość


































































































mastektomią