P.



Już? Czekałam na ten moment,
więc to już - już zapomniałeś.
Zapomniałeś o swym słowie,
które mi niedawno dałeś.

Zapomniałeś o wieczności,
którą chciałeś mi poświęcić
zapomniałeś o miłości,
którą miałeś darzyć dzieci.

Już mnie nie ma w Twoim życiu,
został dymu blady ślad
i łza, ocierana skrycie
nad radością, którą masz.

A ja siedzę w pustm parku.
Bawię się Twym pasmem włosów,
Wpół do czwartej na zegarku.

Powiedz - czy jest jakiś sposób?