stoję nad przepaścią
mętna otchłań chłodu
daję krok do przodu
zanurzam się w nią

w tym ułamku lotu
widzę życie swoje
me dobre uczynki
oraz me rozboje

pierwsze me miłości
i pierwsze rozstania
wybryki młodości
pierwsze me doznania

dzień poznania żonki
i nasze bolączki
dzień naszego ślubu
i robienia bu-bu

narodzenie dziecka
jego pierwsze kroki
uśmiechniętą buzię
oraz cudne loki

spadam dość swobodnie
spadam też frywolnie
nim mrugnie me oko
wpadam w nią głęboko





..woda, cóż za ochłoda!