w pośpiechu doganiam sny

miłość jest jak nieznana choroba
co rusz odkrywa przed nami
nowe symptomy

zawsze chciałem zawisnąć za parapetem
i roztrzaskać się o świt do połowy wypełniając
oczy błękitem

albo jak szaroskrzydlasty ptak z dziobem
pełnym trawy polecieć gdzieś wysoko i uwić
dla nas gniazdo

wszystko po to by powróciło odległe
na wyciągnięcie mrowienia w palcach
lub cichych szmerów w wydychanym
powietrzu

może da się jeszcze coś pochwycić
układając nas dokładnie

w pośrodku łóżka