Dzień, który nie chciał uśmiechu obudzić /vilanella?- próba1

[elutka]

Dzień, który nie chciał uśmiechu obudzić
w pąsach ku zagniewaniu w zmierzchu szarość gonił.
Ten dzień, który chmurą aureole burzył

i koturny, i maski zrzucał z twarzy ludzi.
Tak nagle obnażeni, w nagości tak skromni,
że zda się jak Â?azarze z kamienia wykuci,

mchem jeszcze nie spowici, a gotowi smutki
na dzwonów serca ze swych piersi zgonić.
Drżał dzień, który chmurą aureole zdusił...

Wiatr tylko prześmiewczo drwił i licho kusił,
porywał z głów peruki, chcąc prawdy odsłonić,
w dniu tym, który nie śmiał uśmiechu obudzić

na komediowych maskach, udających ludzi.
I stali tak zdumieni, jak żałosny pomnik,
czekając kiedy wieczór jupitery zdusi.

Przyszedł zmierzch, a za nim nocy zbawcze smugi,
by masek kontur ostry przed oczami bronić,
by dzień, który nie chciał uśmiechu obudzić,
na nowo dawną świetność aureolom zwrócił.

[anty-czka]

Ela widzisz, jak już zdążyłam Cię poznać?! Wiedziałam, ze palca nie stracę. Cieszę się, że napisałaś. I gratuluję:)

O opinię należałoby chyba poprosić Lilaka, bo mam wrażenie, że się zna na formie.
Ja jedynie widzę, ze w 2 zwrotce nie masz powtórzonego pierwszego wersu pierwszej zwrotki, a w piątej trzeciego.

[elutka]

Dzieki, Anty-czka. To całkiem swieżutkie- dzisiaj sie zabrałam za to i na gorąco wklejka. Jeszcze poczytam, bo jeszcze ciemność widzę w kwestiach formalnych. Moze jeszcze ktoś coś wskaże.
Niech powisi, zanim za poprawki sie wezmę.
No łatwe to to nie jest :)

[Boob]

witaj
Elutka
Ze smutkiem i nie ukrywanym żalem oświadczam, że nie znam się na tego rodzaju utworach. Po zapoznaniu się z definicją m.in. wynika, że utwór powiniem "zalatywac trochę wiochą" a ja tu wyrażnie czuję motyw Szekspirowski w którym poeta przebywa na kanikułach we Włoszech

ps.
to tak z przymrużeniem oka
pozdrawiam serdecznie.dzięka

[elutka]

Hmmm, no ja tez sie nie znam. Motyw wiochy... mnie sie bardzo podoba vilanella Barańczaka:

Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził.
Nie był płaczem dla niego, chociaż mógł być o nim.
To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi.

I półprzytomny wstyd, że ona tak się trudzi,
to, co tłumione czyniąc podwójnie tłumionym
przez to, że w nocy płacze. Nie jej płacz go zbudził:

ile więc było wcześniej nocy, gdy nie zwrócił
uwagi - gdy skrzyp drewna, trzepiąca o komin
gałąź, wiatr, dygot szyby związek z prawdą ludzi

negowały staranniej: ich szmer gasł, nim wrzucił
do skrzynki bezsenności rzeczowy anonim:
"Płakała w nocy, chociaż nie jej płacz cię zbudził"?

Na wyciągnięcie ręki - ci dotkliwie drudzy,
niedotykalnie drodzy ze swoim "ÂŚpij, pomiń
snem tę wilgoć poduszki, nocne prawo ludzi".

I nie wyciągnął ręki. Zakłóciłby, zbrudził
toporniejszą tkliwością jej tkliwość: "Zapomnij.
Płakałam w nocy, ale nie mój płacz cię zbudził,
To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi."


dzięki, Boob

[ann13]

w villanelli podobno ma być sielsko i anielsko, a gdzie jest u barańczaka jak ona ryczy wniebogłosy a on się boi jej dotknać ? ;)

[elutka]

No i jak sie w tym połapać, Ann? :)

[ann13]

ela, nie wiem, bo akurat ten najwazniejszy link, w ktorym wyjasniano zasady pisania villanelli mi nie chodził

więc zostanę przy erekcjato
chyba :)

[elutka]

Ann, no w moim przypadku, bez względu na efekt próby, musiałam... Palec Anty-czki był zagrożony... :)))

[anty-czka]

Czym zalatuje wiocha?

[ann13]

księciuniem i rajskim

[ann13]

ela, a tu Â?azarze, ma byc na bazarze? bo chciałam najpierw poprawić zanim śmignie

[anty-czka]

Ej popiszmy erekcjato-villanellę. Co Wy na to?