Uważaj nie mylić dystansu z apatią,
nie szukaj wolnego terminu terapii,
bo prędzej świat zginie nim ciebie wyleczą,
nim z łóżka cierpień zadawanych cię zwleczą.

Nie ma antidotum na to zakażenie,
bo rany powstały przez woli kaleczenie;
jesteś wybrakowany jak bubel, jak śmieć,
nie możesz tego co tamci dostać i mieć.

Lecz gdyby na to spojrzeć z drugiego brzegu,
to elementu brakuje ci pewnego,
lecz gdy nazwać dziurę w tobie pozostałą,
ty masz coś, czego nigdy im nie dano.

Pustka może się przerodzić, w co zamarzysz...
Przykładowo: w okrutników twoich twarze,
z bólu, żalu w chęć zemsty na sobie samym,
aż po bycie wszelkiemu światu ciężarem.

Więc nie marnuj losu i swojego daru,
ciesz się dziś z otrzymanego męki czaru.
Wstań i działaj! Dzień przyniesie ci cierpienie
i dorzuci piękno natręctw do myślenia.