Zmęczona dłoń tuli się do drewna ławki
pod paznokciem boli kolejna warstwa
złuszczonej zielonej farby

Powolna śmierć niedojedzonej kanapki
nie nastraja optymistycznie
poddaję się chmurnym myślom

Megafon
stamtąd-tu-teraz
Śpię?
Nie teraz i nie tu
Jeszcze nie

Kończący się dzień upił gołębie pogodą
spadły spod niebieskiego sufitu
szarzeją jeden po drugim z betonem peronu

Megafon skrzeczy
że gdzieś skończy się mój tor
Czy to tu?


Na skraju peronu ekshibicjonista
leniwie otwiera rozporek
To nie tu i nie teraz
Jeszcze nie