Wiedziałem, że na pięknym świecie,
gdzieś w dzikiej głuszy istniejecie
i że to tylko mnie mój Boże
opatrzność zdobyć ją pomoże.
Marzyłem byś była nietknięta,
lśniąca swym blaskiem, prawie święta,
która ukryta przed mym wzrokiem
zachwyca piękna swym widokiem.
Czekałem na cię lat czterdzieści,
by móc dotykiem, wzrokiem pieścić,
pragnąłem żyć tą jedną chwilką,
byś była moja! Moja tylko!
Żeby cię znaleźć świat zwiedzałem,
do każdej szpary zaglądałem,
by natknąć się na tę jedyną,
z której dziewicze soki płyną…
I wreszcie jest! Ta upragniona,
jedyna, piękna i wyśniona,
co kusi niczym Ewa jabłkiem,
wśród buszu odkryta przypadkiem.
Dziewicza, ciasna, mokra byłaś,
lecz chłodna niczym lodu bryła,
gdy wszedłem w ciebie drżałem, wyłem,
że jako pierwszy się spuściłem!
Zacząłem taniec swój godowy,
taki z podskokiem – całkiem nowy,
wiedziałem przecież , że po trudach,
muszę cię znaleźć, że się uda




















































































Gacek grotołaz