Goście tańczą american smooth,



Bujają się w rytm dźwięku łamanej gałęzi,



Ich pokraczne sylwetki odbijają się w kryształach żyrandoli.







Dziwny ten dźwięk.



Ani metaliczny,



Ani cielesny,



Choć z drugiej strony niczym strzał z pistoletu



Albo jak pstryknięcie palcami.







Chwilę potem dochodzi do zamiany ról.



Goście krzyczą,



Podnoszą wrzawę.







Krzyczą, bo żyrandole tańczą american smooth,



Czy może tango,



A ich obrócone w pył kryształy opadają z wolna jeden po drugim



I zdobią twarze gości wyłaniające się z mgły.



Jakby nie mogły zaczekać.