PROSZE O POMOC DOBRYCH LUDZI! Mam 25 lat, jestem zdrowa psychicznie, nie cpam , alkohol sporadycznie, wierzaca i praktykujaca, wczoraj jednak doznalam szoku. Przed zgaszeniem swiatla i pojsciem spac w moim pokoju mialam dziwne wrazenie czyjejs obecnosci. Szafa byla otwarta, a moglabym przysiasc ze zamykalam ja na klucz. Rodziców nie ma gdyż są na urlopie nad morzem, jestem sama i nikt nie mógł otworzyć tej szafki po za mna. Gdy polozylam sie w lozku i zgasilam swiatlo, uczucie czyjejs obecnosci narastalo we mnie coraz bardziej. Nie wiem skad wzielo sie to oczucie taki dziwny strach ze ktos tu jeszcze jest ale w koncu przestalam o tym myslec i usnelam. W czasie snu mialam realistyczne wrazenie ze cos szturcha lub kopie w moje lozko. Uslyszalam w tym snie bardzo realistyczne szepty "Ja jestem ja. Ja jestem wieloma. My jesteśmy wieloma. Ja nie jestem” czulam dziwny stan, bo z jednej strony wiedzialam ze spie, ale sen wydawal mi sie taki jakby realistyczny, w snie tym widzialam siebie jakby unoszaca sie nad moim lozkiem to tez mnie przerazalo, ale dziwne bo nie moglam sie zbudzic i to mnie przerazalo, kopanie i szturchanie w lozku nie ustawalo. Uslyszalam kolejny szept "Ze ksieza i zakonnice klamia. Ze musze udawac, ze wierze w to, co mowia modlitwy." Zdenerwowalam sie w tym snie dlaczego ksieza mieliby klamac i ten szept odpowiedzial mi jakby natychmiast na moje zawolanie "Koscioly nie są Bogiem. Posagi, obrazy nie sa Bogiem, zajrzyl za obrazy to wszystko klamstwa" Nagle obudzilam sie zlana potem, bylam wrecz nim przesiaknieta, pomyslalam ze to zly sen i gdy chcialam wstac sie przebrac, a wczesniej wlaczyc swiatlo, i nagle doznalam szoku cos bardzo malego szybko czarnego przebieglo mi przez moj pokoj(nie ma zadnych zwierzat w domu). Serce podnioslo mi sie do gardla, nie moglam sie poruszyc bylam jakby sparalizowana, widzialam ze ta mala istota weszla do szafy, i zaczela tam sie wiercic jak oszalala, nagle ujrzalam ze z szafy wychodzi okolo 2 metrowa chuda koscista postac w kapeluszu i kieruje sie w moja strone bardzo powolnymi krokami jak robot, chcialam sie obudzic myslalam ze to sen w snie, ze dalej snie, i krzyknelam w kierunku istoty "PANIE JEZU RATUJ" uslyszalam mechaniczny wrecz robotyczny glos w mojej glowie "Jezus był kimś w rodzaju żołnierza, którego zadaniem było prowadzić ludzi w określonym kierunku" Krzyknelam jeszcze raz tym razem "PANIE BOZE DOPOMOZ, RATUJ MNIE" I nagle stalo sie cos dziwnego za oknem zobaczylam dziwna swietlista kule, gdy istota w kapeluszu ja zobaczyla natychmiast jakby sie rozplynela w powietrzu, jakby zniknela a kula bialego swiatla natychmiast poszybowala do gory wessana jakby przez wieksza kule. Wtedy obudzilam sie naprawde to tez byl sen. To byl jakis rodzaj snu, w snie we snie. Obudzilam sie cala mokra, z nosa leciala mi krew, bylam troche przerazona. Nigdy czegos takiego nie przezylam. Pomyslalam ze to rodzaj tych tzw snow realistycznych czy cos takiego. Szafa byla otwarta tak jak dzien wczesniej przed pojsciem do spania, gdy ja otworzylam wszystko bylo na miejscu, odetchnelam z ulga jednak przez moment zamarlam! Moje dwie marynarki byly zamienione miejscami, a przeciez przez te wakacje w nich nie chodzilam i ich nie ruszalam! Znowu poczulam strach. Caly dzisiejszy dzien czytalam w necie o podobnych przezyciach. Wyczytalam ze to moze byc poczatek choroby psychicznej, ze moglo byc to nawiedzenie przez demony, albo uprowadzenie przez pozaziemska cywilizacje. Dzisiaj siedze przed komputerem i boje sie znowu isc spac. Przed snem jednak zmowie modlitwe do Aniola Stroza i Ojcze Nasz. Nie wiem co o tym myslec? Powinnam sie udac do psychiatry waszym zdaniem?

http://fakty.interia.pl/pokaz-komentarz ... st65159222