Kamień

Znalazłem cię bodajże w polu,
taki byłeś zwyczajny,
zbyt szary,
chciałoby się rzec-nijaki,
dobrze pamiętam jednak ten moment zadumy,
tę myśl,
która w sekundę przemierzyła miliony lat.

Gdybyś widział,
gdybyś słyszał,
gdybyś mówił,
powiedziałbyś więcej,
niż mędrcy tego świata
pewnie zapłakałbyś,
a może pękłoby twoje kamienne serce?

Cisza...
Zaniepokojenie...
i kolejna myśl,
prośba,
abyś pozostał nadal ślepy, głuchy i niemy,
kamieniu,
na wieki
w swym przeznaczeniu.
























































na kupie kamieni