Mozna kochac ciemnosc taka tuz przed burza
Dzikie maki przy drogach gdzie z pokora sluza
Strudzonym pielgrzymom i ptakom niebieskim

Mozna kochac widok klebiastej pulchnej chmury
Pchanej przez wiatr bez skargi przez pola i gory
Po bezkresnym blekicie pod skrzydlami slonca

Mozna kochac ludzi w zniszczonych ubraniach
Ktorym pamiec o ojcach i matkach zabrania
Wreczac zyciu lapowki chodzic na uklady

Mozna kochac szum deszczu jesienne kaluze
Ktore jak syreny neca by im sie przyjrzec dluzej
By zapomniec sie cicho nad tafelka wodki

mozna kochac nie tylko ciebie