sączy (się) świat

przez dziurkę od klucza
wkłada język
kręci
jakby wierzyła że słowa
(po)mogą otworzyć

po mistrzowsku operuje
na otwartych sercach
francuskim kluczem
gęsi
prowincjonalnej z wyboru
jak matka matki

pachnie chlebem i solą (potu)
zaczynia
piecze
dzieli każdemu po równo
łamiąc na cząstki jak różaniec

nie patrzy w gwiazdy
nie zna twierdzenia pitagorasa
i zasad ortografii
a tylko swoje własne

najwspanialsza ze wszystkich
choć po swojemu koślawa
kiedy trzeba
z miłością tuli do snu
a kiedy trzeba karze płacząc




























































































się kurwić