Patrzê przez kwadratowe okno
Tam bluszcz siê rozpina i li¶cie jego mokn±
Zadumany jak my¶liciele staro¿ytni
Ludzie rozs±dni dla innych wybitni
My¶lê nad metafizyk± ¿ycia
Nad tym co jeszcze pozosta³o do odkrycia
Wysilam wyobra¼niê wrzucam kolejne biegi
Przed oczami mam norweskie brzegi
Fiordy przyci±gaj±ce ludzi
Kiedy na nie patrzê to nadzieja siê budzi
Jest ju¿ ca³kiem mokro
Deszcz ostro siepie i wpada przez okno
Lecz jest w miarê ciep³y do wytrzymania
Wiêc wracam oczami do ¶wiata ogl±dania
Drzewo zielone ko³ysze siê monotonnie opada
Lubiê to miejsce gdy deszcz delikatnie pada...

Ref : Moje najbli¿sze otoczenie to mój krajobraz
Od ma³ego przed oczami wci±¿ ten sam obraz
Jest mi najbli¿szy jest jak schronienie
Pamiêta wszystkie chwile nie wie co to zapomnienie

Trawa ta sama co jaki¶ czas strzy¿ona
Drzewo rozchyla do mnie swoje ramiona
Czasami delikatnie puka w moje okno
Najpiêkniej jest kiedy na dworze mokro
Bo wtedy panuje melancholia ja sobie stojê jakby z boku
Szaro¶æ spowija mój ma³y pokój
Jest piêknie jest ¶licznie
Jest po prostu za jedwabi¶cie
To wygl±da jak eden
Lecz jaki on jest zgadujê bo nie wiem
Teraz rêka zaci¶niêta na mikrofonie
Mój g³os roztacza siê na ca³e b³onie
Pochylony nad czarnym atramentem
Ta chwila jest dla mnie wa¿nym momentem
Wtedy otwieram na o¶cie¿ okno
Nic siê nie zmieni³o wci±¿ pada i jest mokro…


Ref : Moje najbli¿sze otoczenie to mój krajobraz
Od ma³ego przed oczami wci±¿ ten sam obraz
Jest mi najbli¿szy jest jak schronienie
Pamiêta wszystkie chwile nie wie co to zapomnienie