Tu nie ma czym oddychać
i ciasno dookoła,
mógłbyś latami zdychać,
co dzień o pomoc wołać.

Lecz na nic to wołanie,
bo jest daleko władza,
dlatego pozostanie
będzie mi wciąż przeszkadzać.

Mamią mnie złotą klatką
chcąc ludzi z sobą zbratać,
a ja niczym z mężatką,
chcę jak ptak wolny latać.

Choć złoty mam łańcuszek,
nie czuję się jak w niebie,
mam kąt i pełny brzuszek
lecz wolę być u siebie.

Pora z tym wreszcie skończyć,
niech inni stąd spieprzają,
więc pora się rozłączyć,
mówiąc bye ciepłym krajom



























































































wychodząc z Unii