nie potrafię wybaczyć
sobie
ani dzielić się
samotnością

nie jestem zdolna
moja miłość ogranicza się do dżinsów
które odwzajemniają mi
co raz mniejszym rozmiarem

czasami
wolę pooglądać paznokcie
pociągnąć się dotkliwie
za skórki

czasami muszę odpocząć
poobracać kotlety
zmyć talerze
wysuszyć włosy
przy zgaszonej świeczce

kiedy mylisz odczucie
impresję przypuszczenie
i sam sobie nakładasz
maseczkę z błota
czasami nie mam już siły

mam pewność
w nieskonsultowanej ze świętym mikołajem diagnozie
że nie mogę już bardziej i więcej
walić głową w mur